O eksterminacji mieszkańców Woli

autor zdjęcia: Bundesarchiv

źródło: Rzeczpospolita

Powstanie warszawskie, sierpień 1944 r.: SS-Gruppenführer Heinz Reinefarth (stoi w środku, z Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego) podczas walk na Woli dowodził z autobusu sztabowego ustawionego przy skrzyżowaniu ul. Syreny i Wolskiej

Dzięki historykowi amatorowi Markowi Strokowi, który poświęcił 30 lat na przebadanie tzw. Rzezi Woli, wiemy dziś więcej o tej zbrodni wojennej. Mieszkając w tej ciężko doświadczonej dzielnicy, nie uległ pokusie przepisywania od innych. Dekady jego kwerend są zbieżne z danymi Hannsa von Krannhalsa: liczba ofiar Kampfgruppe Reinefarth na Woli w dniach 5–6 sierpnia 1944 r. nie przekroczyła 15 tys.

SS-Obergruppenführer Erich von dem Bach został mianowany dowódcą pacyfikacji powstania warszawskiego. Przejął on dowodzenie od SS-Gruppenführera Heinricha „Heinza” Reinefartha. Erich von dem Bach miał wykorzystać cały potencjał „Bandenbekämpfung” oraz dotychczasowych doświadczeń w działaniach przeciwko powstańczej Warszawie. Jednocześnie otrzymywał rozkazy od dowódcy 9. Armii – generała Nikolausa von Vormanna.

5 sierpnia 1944 r.

Zawoalowane rozkazy eksterminacji zostały wydane 5 sierpnia 1944 r. podczas porannej narady operacyjnej prowadzonej przez Reinefartha w podwarszawskich Włochach. Jego grupa bojowa była jednym z głównych związków zwalczających powstańców, której zadaniem było przebijanie się ku pałacom Saskiemu i Brühla oraz mostom Kierbedzia i Poniatowskiego. Pierwsza oś ataku przebiegała ulicami: Wolską, Górczewską, Dworską, Grzybowską, Chłodną, a później Elektoralną przez Ogród Saski, ku placom Piłsudskiego i Teatralnemu, aż po wiadukt Feliksa Pancera i most Kierbedzia. Drugi szturm został skierowany Grójecką, Alejami Jerozolimskimi i przez obszar wokół Filtrów ku mostowi Poniatowskiego – aby skrócić objazd przez Wyszogród i Modlin, który był uciążliwy dla zaopatrzenia Niemców walczących z Sowietami pod Warszawą....